Klasyczny pasjans narodził się wiele lat temu i momentalnie stał się popularną rozrywką wśród zamożnej arystokracji. Bardzo szybko pojawiły się również wersje gry nastawione na popularne w tym czasie wróżenie z kart. Pasjans Klondike ewoluował na przestrzeni lat, oferując nam różnorodne warianty oraz bardziej skomplikowane układy chronologicznego układania kart. W tym artykule dowiesz się wielu ciekawych rzeczy na temat klasycznego pasjansa.
Kiedy narodził się klasyczny pasjans Klondike?
Z wiarygodnych źródeł wynika, że klasyczny Klondike pasjans istniał już w XVII wieku. Wywodzi się on w prostej linii z kartomancji, czyli sztuki wróżenia z kart. Gra narodziła się we Francji, a jej oryginalne nazwy to: Patience (pasjans) oraz Solitaire (Samotnik). Wielką fanką pasjansa były Maria Antonina. Już w roku 1784 powstał pierwszy podręcznik zawierający zasady gry, a także różnorodne warianty rozgrywki. Z czasem, pasjans trafił także na Wyspy Brytyjskie, gdzie doczekał się wielu odmian.
Początkowo, pasjans Klondike był rozgrywką zarezerwowaną przede wszystkim dla arystokracji (szczególnie panie pokochały tę grę). Z czasem jednak, gra stała się ogólnodostępna i była wykorzystywana np. przez więźniów do zabicia czasu. Szacuje się, że pasjans przybył na polskie ziemie w okresie zaborów. Gra została upowszechniona m.in. przez wojska napoleońskie. W gronie wybitnych Polaków zajmujących się układaniem pasjansa, należy wymienić Juliusza Słowackiego oraz marszałka Józefa Piłsudskiego.
Główne zasady gry – jak układać pasjansa?
Klasyczny Klondike pasjans jest grą niezwykle prostą. Potasowane karty układamy w siedmiu kolumnach. Każdy kolejny ma o jedną kartę więcej (od 1 do 7). Tylko karta na dole jest odsłonięta. Pasjans Klondike zakłada budowanie sekwensów od Asa do Króla. Warunkiem układania kart jest naprzemienność kolorów (czarna na czerwoną, czerwona na czarną). Dodatkowe karty ze stosu rezerwowego możemy odkrywać pojedynczo lub po trzy karty (warunkiem skorzystania z karty pierwszej i drugiej jest uprzednie wykorzystanie karty z prawej strony).
Zasady klasycznej rozgrywki zakładają, że pasjans Klondike kończy się zwycięstwem w momencie ułożenia czterech sekwensów od Asa do Króla. Jeśli odkrywamy stos rezerwowy po jednej karcie, odsłonięcie ostatniej kończy rozgrywkę. W przypadku odkrywania trzech kart, stos rezerwowy jest wykorzystywany w trzech rundach. Popularną odmianą gry jest Pasjans Double Klondike, w której poszczególne kolumny zawierają tyle samo kart, z czego co druga jest zasłonięta.
Dlaczego warto regularnie grywać w pasjansa?
Każda partia Klondike Pasjans to świetny sposób na zrelaksowanie umysłu. W ten sposób możemy rozwijać naszą uważność oraz wysoki poziom koncentracji. Nieco trudniejsze odmiany, takie jak Pasjans Double Klondike czy FreeCell wymagają analitycznego myślenia i rozwijają kreatywność. Ogromną zaletą jest ogólna dostępność tej gry. Możemy ją układać zarówno przy pomocy prawdziwej talii kart, jak również przy użyciu komputera lub smartfona, na którym możemy zainstalować najpopularniejsze odmiany: Pasjans Pająk, Pyramid, Pasjans Double Klondike, FreeCell, a także TriPeaks.
